Συναισθύματα

M’αρέσουν τα λουλουδάτα φορέματα, που όταν στροβιλίζονται, με ριπές καθάριου αέρα το πρόσωπό σου μαστιγώνουν.

Μ’αρέσουν τα γεμάτα βλέμματα, απορίας, και τα μυαλά που ό,τι λες σαν σφουγγάρι απορροφούν.

Μ’αρέσουν τα μεγάλα μάτια που υγραίνονται, αντανακλώντας συναισθήματα κι αντιδράσεις σε λέξεις και πράξεις.

Μ’αρέσουν τα μάτια που σπινθηρίζουν, στο λιγοστό φως των μπαρ, γεμίζοντάς σε με μια
περίεργη αισιοδοξία για το μέλλον, μια ανεξήγητη όρεξη για ζωή,
όταν σε κοιτάνε.

Μ’αρέσουν τα ακαθόριστα δειλά αγγίγματα, που τους σκοπούς αποκαλύπτουν και τα φράγματα του δισταγμού σπάνε.

Μ’αρέσει η μυρωδιά των δέντρων στη πρώτη βόλτα στο πάρκο,

οι πρώτες ερωτήσεις,
οι πρώτες απαντήσεις,
οι πρώτες απορίες,
τα πρώτα καρδιοχτύπια στα πρώτα τηλεφωνήματα,
οι πρώτες φοβίες,
οι πρώτοι εφησυχασμοί.

Μ’αρέσει η ζωή,

γιατί κυοφορεί καθημερινές στιγμές
που απλώς συμβαίνουν χωρίς να τις παρατηρούμε,
μα τελικά μένουν αναμνήσεις ανεξίτηλες.

Μ’αρέσει Εκείνη, εκείνες,
γιατί σε κάνουν να αισθάνεσαι, να αισθάνομαι, να αισθανόμαστε,
συναισθήματα πρωτόγνωρα, τρυφερά,
συναισθήματα που αγνοούσες,
ή πίστευες ότι δεν μπορείς να αισθανθείς,

συναισθήματα,
που έχει προσπαθήσει με βία να μας αφαιρέσει,
η αναίσθητη, ψυχρή, και πλήρως υπολογιστική, κοινωνία που ζούμε.

Μ’αρέσει που καμιά φορά αισθανόμαστε άνθρωποι,
μια λεπτή αχτίδα φωτός μέσα στο πιο παχύ σκοτάδι.